Dit is het verhaal van de geboorte van het tweede zoontje voor Celia en Sylvain. Hun eerste kindje kwam met een keizersnede ter wereld vanwege een stuitligging. De geboorte vond plaats in een Frans ziekenhuis. Celia volgde de online HypnoBirthing® cursus 'Geboren om te Baren', er werden ook elementen toegevoegd van de 'VBAC Vol Vertrouwen' cursus die toen nog in opmaak was.
In de week van 7 augustus 2023 begon ik stilletjes aan meer en meer golvingen te krijgen. Maandag dacht ik zelf even dat het echt begonnen was, maar het bleek vals alarm te zijn, want na een paar uur bleven de golvingen weer weg. Mijn ouders waren ondertussen ook toegekomen om ons te helpen met Nils. Ik heb er van geprofiteerd om verfwerken af te ronden buiten die ik nog niet gedaan had gekregen. Ik hield ook grote kuis van het huis, aangezien onze poetsvrouw met verlof was. Ik wilde zo actief mogelijk blijven, één van mijn grootste angsten was namelijk dat ik niet op tijd zou bevallen en ze me zouden inleiden of me alsnog zouden inplannen voor een keizersnede...
Op woensdagavond genoten we nog met ons twee van een restaurantje en ook op vrijdagavond konden onze dinerplannen met mijn ouders nog doorgaan.
De nacht van vrijdag op zaterdag (12 augustus 2023) werd ik plots wakker om 00u45. Ik sliep al twee weken heel slecht door regelmatige bezoekjes aan het toilet en mijn buik die steeds meer in de weg zat om comfortabel te kunnen slapen. Maar deze keer voelde ik al na een paar minuten dat ik licht pijnlijke golvingen begon te krijgen. Ik ben toen opgestaan en naar de waskamer gegaan om te strijken. Ik dacht om zo toch in beweging te kunnen blijven en nuttig bezig te zijn. Ik ben toen mijn slijmprop verloren en begon ook wat vruchtwater te verliezen.
Maar vanaf 1u45 à 2u 's nachts begonnen de golvingen plots heel snel elkaar op te volgen. Ik had toen al golvingen om de 3 à 4 minuten die anderhalve minuut duurden. Om 3u wekte ik Sylvain om hem te verwittigen. Het was voor mij toen al redelijk intens. Ik kon niet blijven zitten en moest tijdens de golvingen absoluut recht kunnen staan om ze op te vangen. We hebben toen ook besloten om mijn ouders te bellen en wanneer zij toegekomen waren, zijn wij richting het ziekenhuis vertrokken waar we tegen 4u30 arriveerden.
Daar bleek inderdaad dat het echte werk op gang was gekomen, maar ik had nog maar 2cm ontsluiting. Dit was aanvankelijk voor mij een beetje een ontgoocheling want ik had het gevoel dat het toch al redelijk hard ging en ik had gehoopt om al wat meer ontsluiting te hebben. Er werd mij toen voorgesteld om in bad te gaan, een suggestie die ik dankbaar aannam. Dit bad heeft me echt enorm veel deugd gedaan, maar om 6u brak mijn water verder en vanaf dan werden de golvingen echt heel intens en onverdraagbaar voor mij.
Tot op dat moment was ik eerder teleurgesteld in het gebrek aan actieve steun van mijn partner die slapend in de zetel zat. Ik merkte dat dit heel veel met mij deed. Ik had immers alles op papier gezet voor hem zodat hij precies zou weten wat hij moest doen. Wanneer ik hem hierop wees, veranderde hij zijn aanpak wel volledig en probeerde me waar hij kon te helpen en meer te ondersteunen. Helaas zat ik op dat moment al helemaal in een negatieve spiraal en zat mijn focus volledig op de intensiteit van de golvingen die ik toen ervaarden. Ik kreeg het steeds moeilijker om mijn positieve mindset terug te vinden en te bewaren... En dus vroeg ik om 08u00 om een epidurale verdoving.
Na de geboorte hebben ik en mijn partner nog vele gesprekken gevoerd over het gebrek aan steun dat ik naar mijn gevoel ervaren had. Een gevoel van falen bij mezelf versterkte de negatieve smaak die de ervaring bij me had achtergelaten. Eens ik de nodige afstand kon nemen van wat we die dag meegemaakt hebben, kon ik er rustiger over nadenken en vooral veel milder zijn voor hem. Ik denk dat ik tijdens de geboorte absoluut een doula of vroedvrouw heb gemist die mij door haar ervaring écht had kunnen bijstaan. Mijn vroedvrouw, die toen op vakantie was en sowieso niet zou deelnemen aan de geboorte, legde mij achteraf uit dat het zo intens en snel opvolgen van de golvingen, volgens haar, weinig productief was. De beste beslissing die ik toen kon nemen, was om in bad te gaan. Haar analyse hiervan bevestigde mijn gevoel dat ik toch goed gehandeld heb en goede keuzes heb gemaakt. Waar ik volgens haar echter geen "geluk" mee heb gehad is dat mijn vliezen zo vroeg gebroken zijn in het geboorteproces, omdat dit vaker gepaard zou gaan met veel intensere golvingen.
Maar even terug naar zaterdagochtend. Ondertussen is het 9u en voordat ze mij klaarmaken voor de epidurale, onderzoeken ze mij opnieuw. Ik had 3cm ontsluiting... Voor mij bevestigde dit mijn nood aan een epidurale, ik vond het zo intens aanvoelen terwijl het maar zo weinig leek te vorderen. Ik werd naar een andere kamer gebracht en klaar gemaakt voor de anesthesist. Dit zijn voor mij de langste minuten geweest. Uiteindelijk werd de epidurale tegen 10u00 geplaatst, maar al snel zou blijken dat deze slecht werkte. Alleen mijn rechterkant was verdoofd, mijn linkerkant niet. Wanneer ik het verplegend personeel hierop wees, werd mij een hogere dosis gegeven, maar dit had niet veel/geen effect op mijn linkerzijde.
De ontsluiting vorderde ook niet echt optimaal. Maar toen bedacht ik me de tip van Nina om naar het audio-script van de luchtballon te luisteren dat ze voor me had ingesproken. Dit script was specifiek genoemd tijdens onze HypnoBirthing® sessies om in te zetten bij "stagnatie" van de geboorte. Op een uur tijd ben ik van 6cm naar 9cm ontsluiting gegaan en kort daarna had ik zelfs volledige ontsluiting.
Volgens het protocol van het ziekenhuis MOEST mijn baby 2 uur na volledige ontsluiting geboren zijn (dit is een typisch ziekenhuis protocol in Frankrijk). Maar mijn zoontje dacht hier anders over en wilde maar niet komen. Ik kreeg toen ook steeds meer last van de golvingen waardoor ze opnieuw de dosis van de epidurale verdoving verhoogden. Achteraf gezien had ik deze extra dosis verdoving liever geweigerd. Ze had opnieuw geen effect langs de linkerzijde van mijn lichaam maar zorgde er wel voor dat ik mijn golvingen niet goed kon volgen en ook geen gevoel had in mijn perineum. Ze hebben me dan gevraagd om met de golvingen mee te duwen, maar desondanks wilde Driss niet komen. Ik vroeg om wat meer tijd, voor mij was er niets ernstig aan de hand en had mijn zoontje gewoon wat meer tijd nodig. Ze hebben me dan 30 minuten extra tijd gegeven, maar daarna 'moest het echt gedaan zijn'. De gynaecoloog van wacht werd er toen bijgehaald en Driss werd met een zuignap naar buiten getrokken. Ik zag zelf hoe er aan zijn hoofdje werd getrokken en duwde dus uit alle macht mee, het resultaat is dat ik hierdoor een volledige scheur van mijn perineum heb gehad en vervolgens ook 1 liter bloed ben verloren. De volgende dag was mijn hemoglobinegehalte zodanig laag dat ik niet meer kon rechtstaan door de duizeligheid. Ze hebben me toen een bloedtransfusie moeten toedienen.
Door het scheuren en hevig bloeden wilden ze mijn placenta er manueel uithalen. De anesthesist werd er dus weer bijgehaald om een extra hoge dosis anestheticum toe te dienen. Op het moment dat dit werd geïnjecteerd bleek net mijn placenta spontaan los te komen. Ik kreeg die extra dosis dus voor niets en ben hierdoor gedurende 2 uur extreem misselijk geweest. Driss werd om 18u19 geboren en door alle complicaties we mochten uiteindelijk pas om 22u naar de kamer.
Het was dus een heel intense dag en best heftige geboorte voor ons en voor Driss. En toch ben ik erg blij dat ik me goed had voorbereid door de online HypnoBirthing® cursus bij Nina te volgen, want het bracht me toch heel wat;
Ik ben de hele tijd heel geconcentreerd kunnen blijven op mijn ademhaling. Ondanks het moeilijke begin ben ik nooit in paniek geschoten en de vroedvrouw was hier heel lovend over, omdat ze ervan overtuigd was dat ik hierdoor heel efficiënt bezig ben geweest.
Ondanks het feit dat ik waarschijnlijk bepaalde zaken eerder had kunnen inzetten, maar hier door het hele gebeuren zelf niet echt aan dacht, heb ik het hele proces positief kunnen beïnvloeden door o.a. het beluisteren van de positieve affirmaties, de regenboog ontspanning en de luchtballon audio.
Mijn belangrijkste affirmatie was: "ik ben bereid mee te bewegen met iedere wending die deze geboorte met zich meebrengt." Dit heeft me enorm geholpen om mild(er) te zijn met mezelf, met mijn man, met het hele proces.
Mijn 2 grootste geboortedoelen waren om niet ingeleid te worden en geen 2de keizersnede mee te maken, ik ben ervan overtuigd dat de voorbereiding die we samen deden hier enorm bij heeft geholpen.
Zoals je in ons verhaal kunt lezen, is deze geboorte dus niet helemaal volgens plan verlopen. En toch is het eindresultaat voor mij gewoonweg prachtig. Driss is een gezonde baby en ik zal na de nodige rustperiode ook weer helemaal herstellen.
Had ik al deze kennis (die ik opdeed tijdens de cursus met Nina) al gehad bij mijn eerste zwangerschap en geboorte... dan had het allemaal zo anders kunnen lopen. Ik ben er wel van overtuigd dat de rol van de vader echt niet te onderschatten is. In ons geval heeft Sylvain niet fysiek kunnen deelnemen aan de HypnoBirthing® cursus en ik denk dat dit toch echt wel beter was geweest. Ondanks de voorbereidingsoefeningen die we samen deden en zijn inzet voor de geboortedag, had hij zich waarschijnlijk nog beter voorbereid kunnen voelen, moest hij echt actief de cursus mee gevolgd hebben (zoals Nina ook aanraadde). Maar uiteindelijk onthoud ik als mama wel dat we beiden ons uiterste best hebben gedaan en dat is al erg veel waard.